Aktualności

Na naszej podstronie Sefer Tiktin zamieszczona została nowa relacja Menachema Turka, ocalonego z Zagłady. Dotyczy ona okresu tuż po wkroczeniu Armii Czerwonej na tereny tykocińskie.

Zatroskana Tykocinem,  drzewami, rzeką. Od dwunastu lat nie ma jej z nami. Alicja Matusiewicz, niezapomniana wychowawczyni, mama, babcia odeszła 22 sierpnia 2010 roku. Ale wciąż obecna w naszych sercach.  

A jak  będzie „powtórka”?

 

Od czasu wichury nie posadzono w Tykocinie ani jednego drzewka, a wycięto niepoliczone ilości. Trauma paradoksalnie spowodowała, że ludzie kontynuują dzieło zniszczenia. Wichura w Tykocinie trwa nadal.

 

30 lat temu 4 sierpnia 1992 roku nad Tykocinem przeszła potężna wichura, która poczyniła ogromne szkody w drzewostanie i przeobraziła radykalnie krajobraz miasta, ale nie tylko,   zmieniła także mentalność mieszkańców. Wpłynęła na  postrzeganie obecności drzew jako potencjalnego zagrożenia. A co jeśli  będzie „powtórka”? 

 Dom odwiedziła grupa polskiej młodzieży z Białorusi, uczniów  szkoły średniej w Lublinie. Pobyt w Polsce trwa 4 lata, młodzież pogłębia widzę z  polskiego języka i polskiej kultury. Organizatorem pobytu jest Towarzystwo Edukacji Patriotycznej w Nasutowie przy wsparciu stowarzyszenia Wspólnota Polska. 

Temperatura w domu przy Placu Czarnieckiego 10 wynosi 27 st.C, a co dopiero na Placu! Na bruku termometr pokazuje  36 st.C. Gdzie zjeść loda? - pytają nieliczni turyści.

W Tykocinie dla ochłody są tylko lody, z którymi nie ma się gdzie schronić. Bowiem zieleń w Tykocinie odeszła do przeszłości ( trąba czy "palec boży" na placu Czarnieckiego) a co zostało to sukcesywnie jest eliminowane: z cmentarza, z nabrzeża Narwi.  Wygląda na to że nie tyle z upałem zmaga się miasto, co z drzewami. W Tykocinie to co najlepsze  - już minęło ! Bo lepsze jest wrogiem dobrego.